Kötülük, insanlar arasında bir salgın gibi yayıldı. Ve bazı insanlar bu hastalığa tutuldular. Bazılarının hastalığı o kadar ilerledi ki; öldürdü, kılı kıpırdamadı, kanı soğumadı. Nefreti hiç tükenmedi. – İlk onlar başlattı sen de gördün? – Birbirinize o kadar kötü söz ettiniz… Elinize ne geçti. Bakayım, gözün bile morarmış… – Çek …

Gidişin felaketti; Dönüşün marifet değil. Yüzünde sargı bezleri… Aynı asil, aynı sessiz duruş. Kahverengi halılar, cami halıları… Duvara yaslanmış sessiz bir melek gibi… Eskiden birlikte basmadığımız tek bir köşesi olmayan bu halılar üzerinde çocukluğumuzun en güzel şarkıları çalardı. Şimdi hiç kimsenin silemeyeceği bir tek kokun kalmış geriye. Yüzünde sargı bezleri… …

Sıcak bir yaz öğleninde üzerimde ipeksi altın renginde kapüşonumun şapkasını kapatıp (müziğimi dinleyerek) hayattaki en büyük gönül kırıklığımın önünden geçiyorum. (Asil veya havalı bir duruş mu? Hayır, bu sadece kendi hissettiğim…) – Az önce yanlarından geçtin ya… – Evet – Bana dedi ki; eğer mektupları onlara vermezsen seninle bir daha …

Dedi ki; Sevmen yetmez gelmen gerekir. Senin sevgin bize yetmez. Kendime özgüvenim hiç olmadı. Hiç seni karşımda hayal edemedim… Oysa karşı karşıya geldiğinizde dahi Seni koluna takıp götürebilecek erkekler biliyorum, Vurdumduymaz ve umursamaz. Bana neden inanasın? Karşında olsam tek kelime edemem, Belki gözlerim dolar, dalar giderim hayallere Beni neden isteyesin? …

Her şeyi geride bırak iki gözüm Bana geçtiğin yerlerden bahset Komşularından, sokağından, sokağının kedilerinden bahset Şalını omuzuna atıpta gülerek geçtiğin yollardan bahset Ahh be iki gözüm İnsan bu yaşlara geldiği zaman hayatını daha çok sorguluyor Hayatımın sevdiğim birisinin değersizleştiğini görecek kadar anlamı kalmadı Bu yüzden bırakta seni izleyeyim. En azından …

Kaderimiz neden avucumuzun içinde yazılıdır bilir misin yeğen? Gerektiğinde gizleyebilelim diye. – Ezel Öldüğümüz zaman, hesap vaktinin geldiğine, haklının haksıztan hakkını alacağına; iyiliklerinin mükafatlandıralacağına ve kötülüklerinin cezalandıralacağına veya affolunacağına inanırız. Peki aşk için durum ne olacak? Hadi bir senaryo kuralım. Birisini çok sevdin ama ondan sadece umursamazlık gördün. Sana bilerek …

Adım Cihat. Bence insanın öldüğü zaman Yaradana anlatabileceği mükemmel bir hikayesi olmalı. Hikayem o kadar mükemmel değil ama anlatabilirim. Erzurum benim için düşüncelerimden, ailemden ve bağlı olduğum değerler zirvesinden ivmeli bir düşüştü. Üniversitede ki yalnızlığımın ve karamsarlığımın kesinlikle düşüncelerimden ve ailemden kaynaklandığını anlamıştım. Ortaokulda dışarıda ki insanlara karşı neşeli kimliğimi …

Adım Cihat. Bir imamın beş çocuğundan erkeklerin en küçüğüyüm. Annem ev hanımı. Aile içinde neşeli, aile dışında genelde paranoyak duygular yüzünden neşesi bölünen birisiyim. Annem beni sıcak bir mayıs öğleninde doğurmuş. Babam bize hiç bir zaman yokluk göstermemiş. Ailesinin sözünden dışarıya çıkmayan kardeşler olarak hepimiz doktor ve öğretmen olarak görevlerimizi …

Aile dışında insanlarla münasebetim 1. sınıfa yazılmakla başladı. Ondan öncesinde kardeşlerim dışarısında insanlarla bağımız yoktu. Aile içerisine kapanık bir şekilde yetiştik. Bu yüzden benim sosyal hayatım 1. sınıfla başlamış oldu.  Kardeşlerime göre biraz daha neşeli ve sosyal birisiydim. İnsanlarla çok iyi bağ kurabiliyor, eğlenebiliyordum ama içi kapanık yetişmiş bir aile …

Hepimiz pencere camının en üstüne tırmanmaya çalışan sinekler gibiyiz. Düşüyoruz ve tekrar tırmanıyoruz ve hiçbirimizin aklına uçmak gelmiyor… Ankara Kızılay’da, Sıhhiye’de, Ulus’ta, Mamak’ta, Keçiören’de, Emek’te, Bahçeli’de, Çankaya’da, Ümitköy’de, Sincan’da, Batıkent’te kaç tane insan varsa aynı yerlerden geçmişiz, aynı banklarda oturmuşuz… Gitmediğimiz, ayak basmadığımız yer kalmamış bu şehirde. O kadar küçültmüşüz …