Doğuda görev yaparken okul çıkışlarında bazen öğrencileri (evi uzak olanları) arabama bindirir kapılarının önüne kadar bırakırdım. Kız çocuk yada erkek çocuk ayırt etmezdim. Genelde ön koltuğa erkek öğrencileri, arka koltuğa kız öğrencileri oturturdum. Evin önüne geldiğimizde öğrenci sessizce evine gider, çocuğun velisi “Allah razı olsun hocam” der, çaya davet ederdi. …

Bazen insanların içindeki güzelliği küçük bir ayrıntı ele verir. İçinde milyon dert varsa (bu sizi ilk kez gören bir insan olsa dahi) bir şekilde yansır dışarı. Mühim olan bunu görebilmek, insanlara daha güzel, daha zarif, daha anlamlı bakabilmek. (Erkek arkadan gelip sakince sesleniyor.) – Merhaba (Kız heyecanlı, sabahtan beri bu …

En çok defter hediye aldım Hepsinin girişinde Yazdıkça beni hatırla yazıyordu. Oysa ben yazdıkça kendimi bile unutuyorum  — Canım çok sıkılıyor 14 Mart. Seneye de mi böyle olacak Ondan sonraki seneler de… Hep azalıyorum. Hiç bir hayalim ve amacım yok. Tek başıma kafa dinlemek; Hayalimin bu kadar küçük olması. Ve …

İnsan belli bir yaşa geldikten sonra geçmiş hayatını daha çok sorguluyor. Hatalarını veya gurur duyduğu şeyleri… Bunu belki yeniden aynı şeyleri yaşamaya cesareti olmadığı için belki de artık çok yorulduğu için yapıyor bilinmez. Sanırım sözlerime hayatımın en çalkantılı yılları olan lise yıllarımda ki öğretmenlerimden başlayacağım. Ve genellikle güzel şeyler söylemeyeceğim …

Kötülük, insanlar arasında bir salgın gibi yayıldı. Ve bazı insanlar bu hastalığa tutuldular. Bazılarının hastalığı o kadar ilerledi ki; öldürdü, kılı kıpırdamadı, kanı soğumadı. Nefreti hiç tükenmedi. – İlk onlar başlattı sen de gördün? – Birbirinize o kadar kötü söz ettiniz… Elinize ne geçti. Bakayım, gözün bile morarmış… – Çek …

Gidişin felaketti; Dönüşün marifet değil. Yüzünde sargı bezleri… Aynı asil, aynı sessiz duruş. Kahverengi halılar, cami halıları… Duvara yaslanmış sessiz bir melek gibi… Eskiden birlikte basmadığımız tek bir köşesi olmayan bu halılar üzerinde çocukluğumuzun en güzel şarkıları çalardı. Şimdi hiç kimsenin silemeyeceği bir tek kokun kalmış geriye. Yüzünde sargı bezleri… …

Sıcak bir yaz öğleninde üzerimde ipeksi altın renginde kapüşonumun şapkasını kapatıp (müziğimi dinleyerek) hayattaki en büyük gönül kırıklığımın önünden geçiyorum. (Asil veya havalı bir duruş mu? Hayır, bu sadece kendi hissettiğim…) – Az önce yanlarından geçtin ya… – Evet – Bana dedi ki; eğer mektupları onlara vermezsen seninle bir daha …

Dedi ki; Sevmen yetmez gelmen gerekir. Senin sevgin bize yetmez. Kendime öz güvenim hiç olmadı Karşı karşıya geldiğinizde bile Seni koluna takıp götürebilecek erkekler biliyorum. Vurdumduymaz ve umursamaz Oysa ben karşında olsam Sana baksam Oturur ağlardım heralde Tüm cesaretimi toplasam bile Aklımın bir köşesinde hep seni kaybetmek, seni kaybetmek… Cihat …

Her şeyi geride bırak iki gözüm Bana geçtiğin yerlerden bahset Komşularından, sokağından, sokağının kedilerinden bahset Şalını omuzuna atıpta gülerek geçtiğin yollardan bahset Ahh be iki gözüm İnsan bu yaşlara geldiği zaman hayatını daha çok sorguluyor Hayatımın sevdiğim birisinin değersizleştiğini görecek kadar anlamı kalmadı Bu yüzden bırakta seni izleyeyim. En azından …

Kaderimiz neden avucumuzun içinde yazılıdır bilir misin yeğen? Gerektiğinde gizleyebilelim diye. – Ezel Öldüğümüz zaman, hesap vaktinin geldiğine, haklının haksıztan hakkını alacağına; iyiliklerinin mükafatlandıralacağına ve kötülüklerinin cezalandıralacağına veya affolunacağına inanırız. Peki aşk için durum ne olacak? Hadi bir senaryo kuralım. Birisini çok sevdin ama ondan sadece umursamazlık gördün. Sana bilerek …